30 maart 2020

Die Lockdown waar we inzitten, het is toch iets speciaal.  Veel mensen, zelfs mijn eigen vrouw, hebben het daar echt moeilijk mee . Ikzelf vind het eerder een verademing . Pas op, ik vind het vreselijk dat er mensen getroffen worden door zo’n onzichtbaar virus. Maar als ik gewoon eerlijk ben voor mezelf: ik zou gerust op deze manier verder kunnen (in “quarantaine” blijven). Mensen leven precies trager, zijn zich bewuster van hun medemens en hun omgeving, zijn minder gestresseerd .

Als ik de straat opkom hoef ik niet meer vijf keer naar links en vijf keer naar rechts te kijken om te zien of er geen auto’s of speed-pedelecs aankomen . Geen luide brommertjes meer maar wel het geluid van vogeltjes die hun ochtendlied zingen . ’s Morgens niet naar de crèche hollen, kijkend naar die horloge om de veerboot te halen (anders is het een half uur wachten). ’s Middags tijdens een dag in de werkweek naar de winkel voor boodschappen om de wachttijden op zaterdag te vermijden. ’s Avonds een aperitiefje drinken met vrienden, familie of collega’s. Virtueel, dat wel, maar het menselijk contact is er wel.

Geen vluchtige gesprekjes met mensen die je zomaar ergens tegenkomt, maar wel kwalitatieve en diepzinnige gesprekken. Met mensen je graag ziet. En die jou graag zien.

Bijna vergeten, wat is het dezer dagen zalig rustig op sociale media! Op wat nostalgische foto’s na. Mensen grijpen dan terug naar foto’s van situaties die ze hebben meegemaakt, zich volledig bewust van het privilege waar ze van hebben kunnen genieten. En maken plannen voor de toekomst.

Misschien ligt het aan mij en ben ik gewoon overgevoelig aan prikkels. Asociaal. En een klootzak, maar dat was ik altijd al.

Houd het gezond en veilig, en laat die aarde maar even herademen.

 

25 maart 2020

Ondertussen zijn we anderhalve week in “quarantaine” . Het lukt hier prima en hebben geen enkele reden om te klagen. We werken van thuis uit, zijn gezond, komen geregeld buiten voor een boodschapje of wandeling, hebben video-conferenties met collega’s, familie en vrienden, … Toch heb ik wat gemengde gevoelens.

Verbondenheid door middel van een Unie, een Europese Unie , ik hoor het de politici graag zeggen .

Als we een crisis meemaken, is het echter ieder land op zich. Vreemd om te zien . 500 km van ons verwijderd maken families dezelfde menselijke drama’s mee dan dat Belgische families ze meemaken.  Solidariteit ? Tot aan de landsgrenzen, meneer, en hier stopt het!

Toch zijn er ook voordelen aan verplicht binnen blijven : een deel van onze planeet krijgt opnieuw ademruimte. De lucht is gezonder, we verplaatsen ons minder, er rijden minder auto’s, er vliegen minder vliegtuigen, …

Ik merk ook, en dan spreek ik uiteraard puur voor mezelf, dat mijn vrouw en ik minder ruzie maken. We staan minder scherp. Het lijkt alsof er bepaalde stress van ons afvalt. Normaal gesproken raken wij vrij snel in tijdsnood door onze drukke agenda’s. We moeten op tijd in de crèche zijn, moeten die taak toch nog even afmaken op het werk , staan vaak in de file, moeten ergens op tijd geraken, …  Ik weet niet hoe andere koppels dat ervaren, misschien helemaal anders. Of misschien juist het tegenovergestelde : door constant op elkaars lip te zitten … Volhouden zou ik zeggen! 

 

 

20 maart 2020

Prachtig, al jullie blogs! Ik ben nieuw hier en al vind ik niet altijd de tijd om zelf iets te schrijven, toch lees ik graag jullie ervaringen.

En super leuk om al die mopjes te lezen over Corona. We moeten blijven lachen in deze bizarre tijden !

Sterkte trouwens aan alle mensen die getroffen worden door het virus . En bedankt aan iedereen die zijn steentje bijdraagt aan de bestrijding ervan!  Soms voel ik mij totaal nutteloos. Ik moet van mijn werkgever thuis werken . Ok, ik werk in de chemische sector en wij leveren basisstoffen voor de voedingsindustrie, farmaceutische sector, vervoersmaatschappijen , …  (wij zijn kort gezegd een toeleverancier van deze “essentiële” sectoren)

Maar toch …  Ik heb het gevoel dat er zinvollere jobs zijn , jobs die echt iets bijdragen aan de maatschappij.  Gisteren zag ik een oproep passeren van het UZA en ik dacht : wauw, dat is iets voor mij! Op tijdelijke basis (vrijwillig) worden ingezet in het ziekenhuis in een domein dat je interesseert : logistiek, administratie, kinderopvang, keuken, …

Dat is mooi gezien . Als de frontlinie wegvalt, is er een kolonie reservisten die de boel dan draaiende kan houden .

Helaas, je moet je hiervoor twee à drie weken kunnen vrijmaken voor een opleiding … En dat lukt me dus niet omdat mijn werkgever ervoor gezorgd heeft dat ik alle middelen heb om zo efficiënt mogelijk van thuis te werken 🙂

Zelf zou ik kiezen voor logistiek of administratie . Dat interesseert me en daar heb ik het gevoel van dat ik er goed in ben.

Bon, dat was het voor vandaag !

.

Liefde in tijden van Corona

Blijf in uw kot !  We hebben allemaal de vraag gekregen van de overheid om zo veel mogelijk thuis te blijven . Tenminste, als het aankomt op bijeenkomsten van mensen waar veel volk samenhokt.

Gaan wandelen en buiten komen mag dus nog wel, oef ! Wij er dus op uit . De eerste zonnestralen van het jaar, wat deden ze deugd.

Om onze eenjarige spruit te vervoeren hadden we zo’n MiniMeis gekocht. Op zich wel praktisch voor kortere afstandjes maar zeker niet voor langere .

Eigenlijk vind ik het niet zo erg dat het sociaal leven even op pauze wordt gezet . Alles gaat zo snel voorbij. We krijgen veel prikkels, hebben zoveel dingen te doen, moeten ons haasten van het een naar het ander. Nu is het gewoon even stilstaan bij hetgeen je gaat doen en jezelf de vraag stellen of het wel een meerwaarde heeft .

3 weekjes trager leven, ik kijk uit naar :  in de tuin naar de vogels kijken die eten komen zoeken voor hun kroost, het straat wat in het oog houden (wie woont er godsnaam 3 huizen verder?) , de tijd nemen om een goede koffie te zetten en er denkbeeldig eindeloos van te genieten, slow cooking (= lang aperitieven) ,  bellen met de grootmoeder en vrienden/familie (dat is even iets anders dan vluchtige what’s app berichten) , boeken lezen, wandelingetjes en fietstochtjes maken, …

Houd het gezond !

Genieten van kleine dingen

Aan het prikbord in de keuken van mijn werkgever hangt een groot bord waarop je kan schrijven wat het voor je betekent om van de kleine dingen des levens te genieten . Hierbij mijn tekstje :

Genieten van de kleine dingen betekent voor mij :

• Uitkijken naar iets (wat op zich leuker is dan iets verkrijgen)
• De geur van vers gemalen koffie & verse pistolets op zondagochtend
• Een klein “momentje van besef” meemaken hoe goed we het hebben in Vlaanderenland
• Frietjes op zondagavond : zo heb je zondagmiddag toch nog iets om naar uit te kijken
• De eerste warme zonnestralen voelen op de fiets naar het werk na een natte winter
• Een reis plannen : minstens even leuk dan de reis zelf
• Iemand horen schaterlachen (= best aanstekelijk)

B

 

Het moest kort zijn want eigenlijk zou ik mijn tekstje veel langer kunnen maken als dat mogelijk was !

Wat betekent het voor jullie, genieten van de kleine dingen ?

En we zijn vertrokken …

Dag beste bezoekers ! Dit is een blog over mijn dagelijkse ervaringen, hoewel ik niet dagelijks iets ga posten. Lucky you!

Thema’s die aan bod zullen komen zijn uitstapjes, media, vrienden, familie, reizen, werk, gevoelens, gedachten, … Soms positief, soms negatief, maar steeds eerlijk en rechtuit !